Het beheer en onderhoud van kasteel Keukenhof is enkele jaren geleden ondergebracht bij de Stichting Kasteel Keukenhof. Bij het opstellen van het restauratieplan voor het interieur van kasteel Keukenhof is het gezien het terughoudend onderhouden interieur van belang de bijzondere oorspronkelijke sfeer van het monument te behouden. Deze sfeer komt door het ietwat sleetse en plaatselijk vervallen beeld van sommige interieurs. Verder is het geen stijlzuiver huis, maar eerder een diversiteit aan kamers met verschillende bouwfasen en zeer gevarieerd meubilair en dito stoffering. Dit maakt dat de bewoonde sfeer van het huis, zoals tot enkele jaren geleden nog bewoond door de laatste graaf Van Lynden, nog zeer aanwezig is in het huis.
Ten einde de doorleefde en bewoonde sfeer van het huis te bewaren is in het restauratieplan gekozen voor in grote lijnen een restauratievisie die uitgaat van “conserverend en partieel herstel”. Complete reconstructies van interieurs ten koste van latere interieurfasen worden daarbij zoveel mogelijk vermeden.
In enkele ruimten is bewust een keuze gemaakt voor een oudere interieurafwerkingsfase, zoals in de Blauwe Salon, waar de kleurstelling en behangafwerkingen meer in evenwicht met de oudere plafonds en haard gebracht worden. Bij dergelijke keuzes wordt op een traditionele wijze gewerkt, dat wil zeggen dat de bestaande verf- en behangsellagen zoveel mogelijk gehandhaafd blijven, en dat er overheen een nieuwe verf- of behanglaag wordt aangebracht. Hiertoe ontstaat dan plaatselijk juist een grotere gelaagdheid in de wandafwerkingen van het gebouw.
Schilderingen Bijzondere aandacht verdienen diverse schilderijen, plafondschilderingen en dessus-de-portes. Deze – veelal van de hand van de schilder Stortenbeker – vertoonden regelmatig craquelé en waren vergeeld qua vernislaag. Deze werden gerestaureerd en schoongemaakt te worden door een restaurator.
Blauwe Salon De Blauwe Salon is de zaal van het huis op de bel-étage. Deze ruimte bezit een grote gelaagdheis aan bouwfasen. Uit de 17de eeuw stammen de monumentale haard en de deuren, terwijl de lambirsering en de bovendeurstukken tot een 18de eeuwse bouwfase behoren. In het begin van de 19de eeuw werd een 80-tal schilderijen van de schilder Caspar Wolf (1735 tot 1783) in de ruimte ondergebracht. Deze collectie met karakteristieke Alpenlandschappen uit de Romantiek bepaalde tot de veiling in 1946 het uiterlijk van de zaal van het huis. Teneinde de sfeer van deze voormalige schilderijenzaal te herstellen, is gekozen voor het aanbrengen van reproducties van de oorspronkelijke schilderijen.